Paulina Góra to polska malarka, której prace skupiają się głównie na symbolice i metaforyce otaczającego nas świata z elementami turpizmu. Przez całe życie miłośniczka mitologii, lubi umieszczać w swoich pracach odniesienia do legend i mitów z różnych kultur. Paulina wykorzystuje swoje umiejętności malarskie jako sposób opowiadania narracji, koncentrując się na przeniesieniu na płótno własnych doświadczeń i uczuć. Zajmuje się głównie tradycyjnym malarstwem olejnym. |
Do ulubionej definicji sztuki artysty należy pogląd, że jest ona wolną interpretacją, przedstawieniem tego, co dla autora jest najpiękniejsze. Pamiętając o tym, że każdy ma swoją definicję piękna może być to niezwykły sposób na nawiązanie niezależnego dialogu pomiędzy odbiorcą a autorem, gdzie każdy spotyka się w różnych miejscach swojej percepcji i dodaje to twórczości głębi przekazu, co więcej sprawia, że sztuka nabiera innego wymiaru, ponieważ jest już odbierana poprzez filtr odczuć odbiorcy. Twórczość Pauliny Góry sięga w głąb umysłu i samej natury człowieka – zwracając uwagę na podświadomość, marzenia i ukryte wspomnienia z dzieciństwa. Jej obrazy działają jak soczewki na zapomniane wspomnienia, wydobywając wrażliwość, delikatność i czułość, które zwykle gubią się w trudach codziennego życia. Większość tematów wizualnych jej prac zawiera wizerunki dzieci, obok zabawek, przedstawień flory i fauny czy przedmiotów codziennego użytku, które mają pełnić rolę różnorodnych symboli ważnych dla artystki. Nie dajmy się zwieść pozorom, bo pod postaciami niby lalek ukryta jest dojrzałość spojrzenia, która może mówić nam o tym że dorosłość czy dojrzałość to nie tylko ograniczenia, konwenanse, powinności. Dojrzałość to wolność – wolność spojrzenia, odbioru, odczytu, interpretacji. To dar świadomości i suma doświadczeń. To także współpraca ze wspomnieniami i całym ich bagażem, z wewnętrznym dzieckiem, które mówi, że możesz wszystko, bez trzymania się norm, bez obaw, bez cudzych wrażeń, bez kompromisów. I właśnie to tworzy tożsamość – synergia dziecięcej odwagi i świadomości dorosłego, z tego dualizmu wywodzi się forma postaci przedstawianych w malarstwie Pauliny Góry. |
"Miłośnicy obrazów Pauliny Góry przepadają w wielkich hipnotyzujących oraz tajemniczych oczach bohaterek i bohaterów. Inni przeszywani spojrzeniem odczuwają niepokój. Ten dysonans zachwytu i niepewności to uczucia jak najbardziej zrozumiałe. Oczy jako symbol obecne są w wielu kulturach i tradycjach. Mogą być „zwierciadłem duszy” ale też przywodzą skojarzenia z orwellowskim Wielkim Bratem, który przekracza próg wolności i prywatności. Długie intensywne patrzenie - można powiedzieć obserwacja, wprowadza oglądanego w stan podejrzliwości i niepokoju. Oczy mogą być rozanielone, zakochane, mogą też być złe, spojrzenia potrafią krzywdzić, ale też prosić o pomoc.
Kim więc są postaci, które tak często pojawiają się na płótnach Pauliny Góry?
Ci charakterystyczni bohaterowie, „laleczki” o wielkich oczach i kruchych ciałkach, towarzyszą artystce już od kilku lat. To temat, który wciąż eksploatuje, poszukując nowych znaczeń oraz ubierając historie w nowe symbole. A te, na płótnach Pauliny są niezwykle istotne – tworzą opowieść i aurę obrazu. Czasami mroczną i niepokojącą, a innym razem ciepłą, odwołującą się do najmilszych dziecięcych wspomnień. Patrzenie na świat oczami wewnętrznego dziecka jest dla artystki bardzo istotne. Taka perspektywa jest źródłem głębokich wzruszających uniesień, ale w zależności od doświadczeń jednostki może być związana z bólem i trudnymi emocjami.
Bez wątpienia malarstwo Pauliny Góry jest niejednoznaczne, wielowymiarowe, mimo że na
pierwszy rzut oka mogą wydawać się podobne – artystka operuje na kanwie jednej kompozycji. Jednak to akcesoria oraz przestrzeń w której funkcjonują bohaterowie z uniwersum Góry, tworzą aurę obrazu, która w zależności od bagażu emocji i doświadczeń widza, może mieć różne interpretacje".
@2sztuki
Kim więc są postaci, które tak często pojawiają się na płótnach Pauliny Góry?
Ci charakterystyczni bohaterowie, „laleczki” o wielkich oczach i kruchych ciałkach, towarzyszą artystce już od kilku lat. To temat, który wciąż eksploatuje, poszukując nowych znaczeń oraz ubierając historie w nowe symbole. A te, na płótnach Pauliny są niezwykle istotne – tworzą opowieść i aurę obrazu. Czasami mroczną i niepokojącą, a innym razem ciepłą, odwołującą się do najmilszych dziecięcych wspomnień. Patrzenie na świat oczami wewnętrznego dziecka jest dla artystki bardzo istotne. Taka perspektywa jest źródłem głębokich wzruszających uniesień, ale w zależności od doświadczeń jednostki może być związana z bólem i trudnymi emocjami.
Bez wątpienia malarstwo Pauliny Góry jest niejednoznaczne, wielowymiarowe, mimo że na
pierwszy rzut oka mogą wydawać się podobne – artystka operuje na kanwie jednej kompozycji. Jednak to akcesoria oraz przestrzeń w której funkcjonują bohaterowie z uniwersum Góry, tworzą aurę obrazu, która w zależności od bagażu emocji i doświadczeń widza, może mieć różne interpretacje".
@2sztuki